De droom achterna: Een Frans Boetiekhotel

De droom achterna: Een Frans Boetiekhotel

Droom achterna: Frans boetiekhotel Domaine La Valette – Thollet Franse platteland (Foto: op DroomHome.nl)

Een oud hotel op het Franse Platteland ombouwen naar een boetiek hotel, even terug naar de natuur voor particulieren én bedrijven. Dat is het nieuwste project van customer care ondernemer Tobias Walraven: “En al lijkt het heel iets anders dan wat ik tot nu toe gedaan heb, dat valt best mee. Gasten ontvangen in een hotel is een verbreding, of misschien zelfs een verdieping, van mijn werk in de klantenservice en klantcommunicatie.”

Met zijn eerste bedrijf SNT introduceerde Tobias Walraven in 1986 het fenomeen callcenter in Nederland. Maar toen na 20 jaar SNT succesvol werd overgenomen door KPN, was het tijd voor iets heel anders: “Ik heb na het afscheid van SNT een jongensdroom uit laten komen: het bouwen van een indoor wildwaterbaan. Mijn vader gaf in mijn jeugd tijdens de zomer namelijk kanolessen in Zuid Frankrijk. Later ontdekte ik dat hij daar onze vakanties mee kon betalen, dat zijn dierbare herinneringen. Een foto uit die tijd bracht me op het idee om Dutch Water Dreams op te zetten. Dat is een fantastische tijd geweest met als hoogtepunt dat we de officiële trainingslocatie werden van de Nederlandse Kano Bond.”

Geïnspireerd op een jeugdherinnering

Na het wateravontuur richtte Walraven zich uiteindelijk weer op zijn core business: customer care. Als CEO van RIFF bedenkt hij tegenwoordig samen met zijn team oplossingen voor ingewikkelde problemen op het gebied van klantenservice en -communicatie. Als je een vraag hebt over, of een probleem heb met, een product of dienst van bedrijven als Philips, McDonalds of de KNVB, dan is de kans groot dat één van de medewerkers van RIFF je te woord staat en helpt bij het vinden van een oplossing. Een druk man dus, zou je zeggen. Maar het runnen van een bedrijf met meer dan 400 medewerkers weerhoudt Walraven er niet van om, wederom geïnspireerd op een jeugdherinnering een nieuw avontuur aan te gaan.

“Ik ben geboren in Zeeland en groeide op in Voorburg, maar als ik in mijn jeugd logeerde bij mijn Zeeuwse oma dan werd ik zo blij van die enorme moestuin die ze had. De aardbeitjes en de erwtjes smaakten daar toch echt anders dan die uit de supermarkt. Dat eindeloos klooien in die tuin dat was bijzonder. Dat gevoel, dat wil ik anderen ook bieden. Dus gaf ik de makelaar de opdracht om iets te voor me te vinden met een watertje, natuur en een dorpje in de buurt. Al snel kwam hij met een locatie in Thollet, op het Franse platteland. Perfect voor wat ik voor ogen heb.” En wat Walraven voor ogen heeft klinkt als een sprookje.

Terug naar de natuur

“Domaine La Valette is nu nog een boetiek hotel met 10 suites. Daar wil ik de komende jaren 50 suites van maken. Een enorm project natuurlijk weer dat in zijn geheel met lokale partijen gerealiseerd wordt. Die samenwerking gaat echt perfect en de bouw loopt strak op schema.” De oplossingsgerichtheid, die Walraven in zijn werk tot kunst heeft verheven, komt hem ook bij dit project goed van pas: “Als er iets ontbreekt dan regel ik dat voor de bouwvakkers of de aannemer, no matter what, al moet ik zelf de buizen uit Nederland ophalen. En dat wordt enorm gewaardeerd. En af en toe barbecueën we met zijn allen, met alle gezinnen erbij, zwembad open, biertje erbij. Ik geniet daarvan, en zij ook.”

Op de vraag of het runnen van een zaak én het bouwen van een boetiek hotel in Frankrijk niet wat veel is voor één man is Tobias Walraven stellig: “Ik word gewoon blij als ik ernaartoe ga, lekker op mijn makkelijke stappers door het bos klooien. Een perfecte balans naast het drukke doordeweekse leven bij RIFF. Ik geniet van mijn werk, van de communicatie met klanten, van het contact met onze overwegend jonge werknemers. Maar hier vind ik rust, kom ik bij. En dat kan ik nu ook aan onze gasten bieden. Even helemaal weg, terug naar de natuur, maar wel met alle luxe die je gewend bent. Of met het hele bedrijf ’s ochtends vergaderen via een live stream in de eetzaal en ’s middags wifi-vrij bijkomen met je voeten bungelend in een kabbelend beekje. Daar tekenen mensen in deze gekke tijden toch voor? Ik wel!”

Google+